Tijdens de oorlog in Bosnië-Herzegovina wordt Nudzejma op 4-jarige leeftijd geconfronteerd met de dood van haar vader, een imam, gedood door het Servische leger, en met de deportaties naar de vluchtelingenkampen.

Dankzij haar weerbaarheid besluit ze zich niet op te sluiten in het verleden maar haar leven weer op te pakken. In 2017 richt ze haar loopclub T.I.T.O. op (wat kan worden vertaald als hardlopen en vele andere dingen) die openstaat voor iedereen, Serviërs, Kroaten, Bosniërs, enz. en dit ondanks de spanning die nog steeds tussen deze drie gemeenschappen heerst.

​

Léa, christen en afkomstig uit de bourgeoisie van Beiroet, voormalig consultant bij grote bedrijven, beslist op een dag uit haar comfortzone te stappen en naar Tripoli, de hoofdstad van Libanon, te gaan. Daar woedt een broedermoordconflict tussen twee volkswijken: de alawitische wijk Jabal Mohsen en de soennitische wijk Bab al-Tabbaneh.

In de Syrische straat die dient als scheidingslijn tussen deze twee wijken, richt Léa haar vereniging March op. Haar doel is duidelijk: ze wil de vijanden van gisteren opnieuw vermenselijken. Om dat te doen, leidt ze jongeren op in een vak zodat ze samen de door de oorlog verwoeste handelszaken een voor een weer kunnen opbouwen.

​

Kemal is 24 wanneer zijn dorp Kevljani, gelegen in het noorden van Bosnië, wordt aangevallen door het Servische leger. Hij zit opgesloten in de Servische concentratiekampen waar hij vernedering, marteling en ontbering ervaart en getuige is van de afslachting van zijn gemeenschap.

Het zal hem 16 jaar kosten om te kunnen vergeven en een actieve burger te worden door de vereniging Most MIRA (brug voor de vrede) op te richten. Stap voor stap werkt hij samen met de gemeenschappen van de dorpen naar verzoening en zet hij zich in voor de bouw van een vredescentrum op de ruïnes van het verleden.

In Libanon, waar er heel wat confessionele spanningen zijn, is de actie van Dr. Jamal Ismaïl uniek: hij is een sjiiet die in de vluchtelingenkampen Syriërs en soennieten verzorgt, en dat voor een christelijke orde. Hij haalt deze wijsheid uit zijn opvoeding. Voor hem zijn alle mannen en vrouwen die hij onderzoekt patiënten, broeders, ongeacht hun afkomst en hun geloof. Met zijn acties plaatst hij de menselijke waardigheid centraal in zijn werk.

Op de multiconfessionele Brookville campus in Long Island (VS) zijn dominee Vicky, dokter Sultan en rabbijn Stuart leiders van hun respectievelijk christelijke, moslim- en joodse geloofsgemeenschappen.

Ze hebben zich geëngageerd om te leren van de ander, te ontdekken wat hen samenbrengt in plaats van te blijven stilstaan bij de verschillen, en ervoor te zorgen dat onwetendheid niet langer een bron van angst is.

​

Rorri is joods en Arif is moslim. Ze hebben elkaar ontmoet, zijn verliefd geworden en zijn getrouwd. Ze hebben nu twee kinderen die ze in beide godsdiensten opvoeden, met een duidelijk uitgangspunt: ze zullen niet half joods, half moslim zijn, maar wel 100% joods en 100% moslim. Een onwaarschijnlijk huwelijk en de opvoeding van de kinderen misschien nog meer, maar toch werkt het!

In de Molukse archipel in Indonesië breekt aan het begin van de 21e eeuw een conflict uit tussen moslims en christenen. Hoewel de twee gemeenschappen nog steeds gescheiden zijn, laat Jacky, dankzij de steun van de scholen, de jonge gescheiden generaties toe elkaar te ontmoeten, te delen, te leren kennen en hun vooroordelen te overwinnen.

Zo ontstaan er unieke vriendschappen tussen jongeren uit christelijke en moslimgemeenschappen, zoals die tussen Ella en Miska.

In het dorpje Palmarin leven de twee moslim- en christelijke gemeenschappen samen in een verbazingwekkende harmonie die nergens anders lijkt te bestaan. Hier iets samen doen, is geen enkel probleem!